Jouw blauwdruk

Het leven leert mij elke dag, en Human Design helpt me daarbij vaak de vinger op de zere plek te leggen. En een ‘zere plek’ is voor mij inmiddels iets wat in HD conditionering of je niet zelf heet. Dat je niet handelt in lijn met wie je bent, wat je waarden zijn of waar je naartoe wilt in je leven.

In het kort: ieder staat staat open voor beïnvloeding van buitenaf. Door je ouders, leraren, de maatschappij, de kerk, reclames – noem maar op. De één is daar gevoeliger voor dan de ander. De Human Design BodyGraph of grafiek laat dat heel simpel in één oogopslag zien. Hoe meer ‘open’ of witte vlakken/centra, hoe gevoeliger je bent voor externe prikkels. Op de afbeelding hieronder is de persoon met 2 ingekleurde (geactiveerde) centra ontvankelijker voor beïnvloeding van buitenaf dan de persoon met 7 geactiveerde centra.

Al dit soort invloeden zorgen voor aanpassingen aan de werking van je verstand. En het verstand is op zijn beurt in staat om deze invloed over te brengen naar (het algoritme van) je bewustzijn en zelfs je onbewuste handelen en denken te beïnvloeden. Omdat je sommige natuurlijke eigenschappen mist, probeert je verstand ze altijd te krijgen. 

Door de energie (van gedachten, waarden, kwaliteiten) van iemand anders te absorberen en te versterken, begint je verstand het als je eigen energie te voelen. Als gevolg daarvan creëer je een vervormd gevoel van jezelf – het zogenaamde niet zelf. Het belangrijkste doel van Human Design is om het niet zelf niet de overhand te laten krijgen over je ware aard, want – heel kort door de bocht – daar word je niet gelukkig(er) van.

Ik kan goed alleen zijn, samen met manlief. Maar nut & noodzaak van samen zijn met anderen zie ik ook wel in. Toch voelt het ‘iets moeten doen in/voor de samenleving’ voor mij vaak als geconditioneerd: energie van anderen die mij vertellen wat ik ‘zou moeten’. Maar ik voel dat niet altijd even helder. 

En zo meldde ik mijzelf en manlief dus aan voor een informatie-avond over vrijwilligerswerk. Met de nodige reserves, dat wel. Want: ’s avonds is het over het algemeen wel een beetje gedaan met mijn energie. Naarmate ik me hier (mede dankzij kennis over hoe mijn energie werkt) bewuster van ben geworden, houd ik hier rekening mee en dat bevalt goed.

Door mijzelf op te geven voor deze avond, beloof ik als het ware iets. ‘Ik beloof dat ik op deze avond zal komen opdagen’. Maar ik weet inmiddels: beloftes kan ik beter niet doen, met mijn open wilskrachtcentrum. Doe ik dat wel, en laat mijn emotionele innerlijke kompas mij na een paar dagen door middel van een soort benauwd gevoel weten ‘eigenlijk wil ik dit helemaal niet’, dan zorgt het niet nakomen van zo’n belofte voor verbittering: ‘Ja hoor, heb je mij weer, zeg ik weer iets af op het laatste moment…’ En je snapt: van dit soort gedachten en gevoelens word ik niet bepaald het rolmodel wat ik volgens mijn Human Design profiel zou kunnen zijn.

Ten slotte verlies ik af en toe mijn doel uit het oog; datgene waarvoor ik hier ben, en hoe al mijn gedachten, woorden en daden ter ondersteuning daarvan zouden moeten zijn, of op z’n minst kúnnen zijn. Ik ben hier simpelweg om het leven te leven. Om daarin vooruit te komen en een stukje paradijs hier op aarde te vinden en dat te delen met de mensen om mij heen. Dat stukje paradijs hebben we inmiddels bijna letterlijk gevonden, en over onze eenvoudige manier van leven daarin met hart voor de aarde en al wat daar op leeft, schrijf (deel) ik graag.

Daarin past niet mij in een (mogelijk) groot gezelschap begeven, op een moment dat ik eigenlijk geen energie meer heb om uit te wisselen, waar waarschijnlijk eten en drinken wordt aangeboden dat ik normaliter niet gebruik en waar ik nóg waarschijnlijker in de voor mij verkeerde verleiding zal komen om alweer een belofte-in-het-moment te doen: ‘Ja hoor, ik meld me aan als vrijwilliger!’.

Dit nu realiseren, dat dit voor mij niet de beste manier is om me te engageren, zorgt ervoor dat ik nu met een goed gevoel mij alsnog kan afmelden voor deze avond zonder naderhand vervelende gevoelens te krijgen. Integendeel: handelen in lijn met mijn ware zelf, rekening houdend met hoe ik energetisch in elkaar zit, geeft me nu vooral een heel voldaan gevoel. 

Vrijwilligerswerk wat past binnen mijn manier van leven: prima, maar de ‘aanvliegroute’ moet voor mij simpelweg anders zijn.