Jouw blauwdruk

Human Designnaam: Poort van de Geest van het Zelf
I Tjing-naam: Onschuld
Trefwoorden: onvoorwaardelijke liefde, acceptatie en open-hartig leven
Centrum: G of Identiteitscentrum – dit is verantwoordelijk voor (de naam zegt het al:) identiteit, richting en liefde. Wordt ook wel ‘de wieg van ons ware Zelf’ genoemd.
Deze individuele energie is voor iedereen voelbaar in de periode van grofweg 18 tot 23 maart

Poort 25 is de energie van het ONVOORWAARDELIJK JEZELF ACCEPTEREN. Met deze kwaliteit ben je als de roos op de mesthoop die de sh*t die haar is overkomen gebruikt als katalysator en meststof voor groei en bloei, zonder je onschuld en zuiverheid te verliezen.
Je draagt de allesomvattende, niet-oordelende liefde in je die niets uitsluit en alles onvoorwaardelijk accepteert. Je hebt een diepe toewijding aan je eigen lichaam en je eigen individuele richting en waarheid in het leven; voor jezelf, en voor anderen – wanneer je daartoe wordt uitgenodigd.
Jouw WIJSHEID met deze energie is jouw geloof dat ieder leven op de planeet onvoorwaardelijke liefde waard is. Van een bloem kan even innig worden gehouden als van een mens. Je weet dat liefde alles overwint en dat het ware pad naar onvoorwaardelijke liefde bestaat uit acceptatie van wat is. 
Acceptatie is niet iets wat je gemakkelijk kunt leren. Het is vaak iets waarmee je geboren wordt, en hoe meer je accepteert, hoe meer het leven geneigd zal zijn je op de proef te stellen. Je hebt het vermogen om deze beproevingen van het leven tegemoet te treden als een krijger, opgestookt en klaar om te strijden voor je geest (je individualiteit), ongeacht de omstandigheden.
Wanneer je de uitdagingen van het leven tegenkomt, zul je in staat zijn om op je voeten te landen en je onschuld te verdiepen tot een wijsheid die anderen kan bekrachtigen op hun eigen reis.

Je hebt hier nog wat te LEREN als …
… je jezelf en anderen beoordeelt of zelfs veroordeelt. In dat geval kun je veel (zelf)afwijzing, (zelf)haat en (zelf)verachting ervaren en kun je je afsluiten als gevolg van een trauma
… je niet in staat bent naar je eigen pijn te kijken
… je niet bereid bent naar je eigen pijn te kijken. In beide gevallen kan zicht dit uiten in het wegduwen van elke vorm van oprechte warmte, omdat die jou herinnert aan je eigen pijn. Vervolgens leidt dit vaak tot misbruik of zeer kortstondige relaties.

Een liefdevolle ziel – nee, dat ben ik niet

De liefdevolle ziel. Zo noemt Christie Inge deze poort of kwaliteit, en ik vind het een hele mooie omschrijving. Als je iemand met deze woorden omschrijft, heb je er meteen een beeld bij. Ik heb deze energie niet geactiveerd in mijn ontwerp, en maar weinig mensen van wie ik inmiddels het ontwerp ken, hebben deze kwaliteit gedefinieerd.
Zelf zou ik mij ook nooit een ‘liefdevolle ziel’ noemen; dit is inderdaad géén kwaliteit die mij definieert. Twee ooms hadden Poort 25 wel actief en in bovenstaande beschrijving herken ik hen wel. Het waren twee zacht-aardige zielen, anders dan de rest. Het waren niet voor niets de twee lievelingsbroers van mijn moeder, denk ik nu. Beiden waren het type van geen vlieg kwaad kunnen doen. Wrok was een woord wat niet voorkwam in hun woordenboek (bij mij wel), en voor zover ik ze kende waren het ook geen types die zich nu veel zorgen maakten over het leven (en dat doe ik met enige regelmaat wel).
De oude Chinese naam voor deze kwaliteit is Onschuld, en dat is onze natuurlijke staat; bij onze geboorte, bij ons sterven – en daar tussenin gebeurt er het een en ander. Onschuld is een afwezigheid van vooroordelen. Het is een ongehechtheid aan gevolgen. Een pure aanvaarding van wat er ook gebeurt in het leven. Een aangeboren vertrouwen, eerlijkheid en aanwezigheid.
Dit zijn allemaal kwaliteiten die ik voor mezelf inderdaad niet meteen zou gebruiken. Vooroordelen heb ik zeker wel, al ben ik me daar dan wel van bewust, en probeer ik ze op datzelfde moment terzijde te zetten. Ook bekommer ik me vaak over de gevolgen van wat dan ook, al lukt het me steeds beter ook die hersenspinsels (wat dat zijn het, uiteindelijk) terzijde te schuiven.
Sommige gevolgen – van laten we zeggen emigratie – kun je inschatten op grond van patronen, of eerdere ervaringen van jezelf of anderen; andere gevolgen zullen compleet nieuwe avonturen zijn, waar je van te voren echt alleen maar over kunt fantaseren, of: je zorgen maken. En dat laatste probeer ik steeds meer te voorkomen. Je verstand gaat dan als een duiveltje op je schouder met je aan de haal, op een moment dat het beter is je te blijven concentreren op het gevoel wat in dit geval het emigreren je geeft.
Aanvaarden van wat er ook gebeurt in het leven ben ik sinds mijn kennismaking met Human Design volop aan het oefenen. De algemene kennis, maar vooral ook de kennis over hoe ikzelf functioneer, zijn voor mij belangrijk, essentieel. Dat heeft alles te maken met mijn geheel open identiteitscentrum, waarin zich deze kwaliteit van onschuld en acceptatie bevindt.
Dit open G-centrum maakt dat ik moeite heb met mijn eigen identificatie (‘wie ben ik?’), met het zelf vinden van mijn richting (‘wat wil ik met mijn leven?’) en met liefde (‘kan ik wel onvoorwaardelijk liefhebben?’). Vanwege dit geheel open identiteitscentrum ben ik op deze vlakken vaak onzeker, vind ik het soms moeilijk om te kiezen: met wie ik vrienden wil zijn, hoe ik me wil gedragen, waar ik heen wil. Daarom volg ik makkelijk de leiding van anderen. Ik draag mijn gezag eenvoudigweg over aan een ander en volg ‘gehoorzaam’ diens ‘bevelen’ op. Daar is op zich niets mis mee, als je je er maar van bewust bent. En in de tijd vóór Human Design maakten juist deze onzekerheden over mezelf dat ik mezelf ook veroordeelde en niet altijd aanvaardde.
Het dankzij Human Design leren kennen van (dit stukje van) mijn ontwerp is daarom voor mij – en voor iedereen met een geheel open G-centrum – niet alleen een manier om mijn tijd leuk & nuttig te besteden, maar een dringende noodzaak. Nu ik mijn BodyGraph ken en stap voor stap mijn ontwerp begin te begrijpen, kan ik die oordelen over mezelf loslaten en mijzelf accepteren zoals ik ben, dát ik zo ben.
En na aanvaarding komt heel natuurlijk en vanzelf ook liefde. Dat ik anderen nodig heb om mij hierin ‘de weg te wijzen’ voelt inmiddels prima, en niet meer als een handicap. Het is eigenlijk heel mooi, en niet meer dan logisch, dat ieder mens op een bepaald gebied een ander mens nodig heeft om te leren, en bepaalde ervaringen op te doen. Zeker op het gebied van de liefde ❤️

Accepteer jij jezelf zoals je bent?