Jouw blauwdruk

Human Designnaam: Poort van Openheid
I Tjing-naam: Gratie (bekoorlijkheid, charme, elegantie)
Trefwoorden: gratie, schoonheid en emotioneel begrip
Tegenoverliggende (stekker-stopcontact) poort: 12 Voorzichtigheid
Centrum: Zonnevlecht – dit centrum is verantwoordelijk voor emoties, gevoelens, verlangens, seks en eten
Deze individuele energie is voelbaar voor iedereen in de periode van 7 tot 12 maart

Dit is een emotionele, creatieve, soms dramatische energie die onder de juiste omstandigheden charme en gratie belichaamt. Je hebt een passie voor creativiteit, een oog voor kunst, een oor voor muziek, en je bent waarschijnlijk poëtisch en romantisch. Afhankelijk van je stemming kun jij met deze gedefinieerde energie de beste fundraiser zijn, de charmantste en bevalligste persoon op een feestje, óf… je bent de schandelijkste persoon.
In haar essentie echter is het doel van deze energie JOUW SCHOONHEID-VAN-BINNEN UITEN en anderen met deze openheid te inspireren. Jouw WIJSHEID met deze energie is het erkennen dat jouw charme van binnenuit komt en gecultiveerd en gewaardeerd moet worden om naar buiten te kunnen uitstralen.
Met deze energie combineer jij het vermogen voor emotionele openheid door te luisteren, met een sociale elegantie en charme die zeer aantrekkelijk is voor anderen, ALS je in de juiste stemming bent. Wanneer jouw stemming echter verandert, kan een dramatisch andere en soms asociale kant van je worden ervaren. Let dus op je stemming en sla die fantastische uitnodiging beleefd af als je je niet in staat voelt het centrum van het feest te zijn. Deze energie kan niet geforceerd worden.
Jouw openheid, en je aandacht voor wat essentieel en nieuw is voor anderen, zijn gaven die zelfs invloed hebben op vreemden. Je luistert naar anderen tot ze klaar zijn met wat ze zeggen, waardoor wat jíj te zeggen hebt vanzelf op de tweede plaats komt. In feite is het jouw verantwoordelijkheid en voorrecht om je sociale luistervaardigheden te gebruiken op een manier die verandering mogelijk maakt voor anderen.

Je hebt hier nog wat te LEREN als…
… je naar buiten toe zeer evenwichtig, kalm en gepast (‘fatsoenlijk’) lijkt, maar van binnen humeurig en overdreven dramatisch bent
… jij je door je ‘lage’ emoties (wanhoop, berusting, opgeven, machteloosheid) laat afsluiten van je creatieve en expressieve energie en bang bent om niet door anderen gesteund te worden in je passies en verlangens
… je leeft vanuit emotionele re-activiteit en je de verantwoordelijkheid voor jouw emoties negeert

Soms zegt Human Design me helemaal niets

Een ingewikkelde poort deze week, alleen al door de I Tjing-naam in het Engels: ‘grace’. Dat kun je op nogal wat verschillende manieren vertalen. Genade. Gratie. Sierlijkheid. Elegantie. Charme. De meest voor de hand liggende vind ik gratie. Maar ook dan doemt meteen dezelfde vraag op: wat bedoel ik dan met gratie? Genade? Bekoorlijkheid? Amnestie? Een fijne houding en manieren? Ik ga uiteindelijk voor ‘een zekere bekoorlijke, elegante charme’. Die, zoals je hierboven hebt kunnen lezen, net zo makkelijk kan doorslaan naar de negatieve kant van deze prachtige kwaliteit en je tot een hork maakt.
Ik heb deze energie niet gedefinieerd, maar… het is wel weer een stopcontact-kwaliteit voor mij. Een belangrijke, dus dit is weer zo’n kwaliteit waar ik veel van kan / moet / wil leren. Mijn beide ouders hadden deze energie wél geactiveerd: mijn moeder drie keer, voor mijn vader was ‘gratie’ onderdeel van zijn Human Design levenspad. De afgelopen dagen heb ik bij alles wat ik las over deze energie de hersens gepijnigd in het vinden van herkenning van iets gratie-achtigs bij mijn ouders.
Het kernthema van deze energie is angst voor stilte. Dát herken ik bij mijn moeder. Die kon er niet tegen. Waar voor mij de stopcontact-kwaliteit van Poort 12 juist te maken heeft met niks zeggen als je niks te zeggen hebt, gold voor mijn moeder het tegenovergestelde. Dat was een gezellige klessebes. Daarmee was zij over het algemeen wel altijd het charmante middelpunt van het feestje.
Mijn vader daarentegen… zat aan de andere kant van deze energie. Op momenten kon hij een grote charmeur zijn, maar ik heb hem ook vaak genoeg op zijn ‘hork’-momenten mee gemaakt. Luisteren kon hij zeker, maar selectief doof, ofwel ‘stemmings-afhankelijk’ doof zoals het bij deze emotionele energie heet, was hij ook.
Maar daar houdt het herkennen van deze energie bij mijn ouders wel mee op. Alle mogelijke andere beschrijvingen kan ik totaal niet plaatsen. En dat gebeurt me vaker. Dat een uitleg me helemaal niets zegt, ik er niks mee kan. Dat is voor mij óók Human Design.
Het is geen Wet van Meden en Perzen dat ‘als het in je ontwerp staat, het ook zo is, of moet zijn’. Je ontwerp – het woord zet het eigenlijk al – houdt geen rekening met de keuzes die jij tot nu toe in je leven hebt gemaakt en de ervaringen die je opgedaan hebt, of dit nu als je ware ik was of als je niet-zelf. Soms kan een beschrijving van een kenmerk licht werpen op iets dat eerder in nevelen gehuld bleef. Soms niet.
Wat ik aan verschillende beschrijvingen lees, zijn allemaal interpretaties van andere mensen, waar ik vervolgens mijn eigen draai weer aan geef. Human Design is zodoende geen ‘bijbel’ voor me, met de enige en ook alleen maar de enige waarheid. Ik verwerp net zo veel als ik omarm – alleen schrijven over datgene waar ik niks mee kan, wat me niks zegt, doet, of wat me niet aan het denken zet… dat is voor mij ongeveer hetzelfde als ‘iets zeggen, ook als je niks te zeggen hebt’. En zo zit ik niet in elkaar dus. Iets wat ik al wist voordat Human Design op mijn pad kwam, maar wat via mijn ontwerp wel bevestigd werd.
Bovendien is mijn enthousiasme over de stukjes gereedschap waar ik wél mee kan werken en die voor mij wel een begrijpelijk nut hebben, gewoon groter dan de vraagtekens die ik soms plaats bij iets wat me (nu nog) niets zegt.
Bij het verzamelen van veel diverse gezichtspunten en interpretaties van de Human Design poorten betrek ik ook altijd het boek Gene Keys. Ook daar geldt dat ik soms de tranen van ontroering in de ogen krijg als ik iets lees wat ik op een heel diep niveau ‘ken’, of ‘herken’. En soms lees ik met opgetrokken wenkbrauwen en voel ik een enorme innerlijke weerstand. Het boek doet hoe dan ook wel iets met me, dus 😉
Over Gene Key 22 waarschuwt de schrijver: ‘Voor mensen met een sterke intellectuele vooringenomenheid zal het onvermijdelijk fantastisch of romantisch lijken, omdat het gaat over het directe ingrijpen van het universum in de gewone wereld’. Ik ben inderdaad te nuchter om het fantastische verhaal wat volgt zomaar klakkeloos voor ‘waar’ aan te nemen.
In een blog ten slotte lees ik het volgende: ‘… Maar een van de mooie dingen van gratie is dat je het niet per se kunt beschrijven. Je herkent het gewoon als je het ziet’. Zullen we het hier maar bij laten dan?

Wat zegt gratie jou?