Jouw blauwdruk

Human Designnaam: Behoefte
I Tjing-naam: Toenadering
Centrum: Wortel – dit geeft alle energie een bepaalde druk mee
Trefwoorden: gevoeligheid, afgestemd zijn op behoeften (van jezelf en anderen), bekrachtiging van de gemeenschap
Deze energie is voelbaar voor iedereen van grofweg 27 januari tot 1 februari

De energie van DE BEHOEFTE OM AANSLUITING TE VINDEN gaat om het geloof dat individuen, gemeenschappen en het collectief gedijen wanneer is voorzien in basisbehoeften zoals voedsel, onderdak en spiritualiteit. Als iedereen genoeg te eten heeft, een plek om te wonen en een ‘geest’ (in welke vorm dan ook) om te volgen, ervaar je het leven als één gezonde gemeenschap, waarbij je elkaar steunt en ieder zijn unieke bijdrage levert aan het geheel. Als er gebrek of nood is of grote ongelijkheid in jouw groep, valt de gemeenschappelijke steun weg en werkt niets meer.

Je houdt ervan bij emotioneel gezonde mensen te zijn en je gedijt als degenen om jou heen gedijen. Jouw WIJSHEID met deze energie is om te ondersteunen en de behoefte om de steun van de gemeenschap beschikbaar te hebben. De drie belangrijkste behoeften voor jou binnen je ‘stam’ zijn de bescherming van hulpbronnen, de heiligheid van je territorium, en een duidelijk begrip van het geloofssysteem van je stam.
Deze poort is de brandstof van het ‘gevoelig zijn’ op zijn meest alledaags; niet in spirituele zin. Om anderen en hun behoeften te kunnen aanvoelen, moet je eerst onafhankelijk van hen worden, en daar gaat deze energie ook over.

Je hebt hier nog wat te LEREN als…
… je je eigen behoeften niet begrijpt en deze pas op de laatste plaats zet
… jij geen tijd neemt voor jouw eigen behoeften, en daardoor gemakkelijk overweldigd kunt worden door de energetische inbreng van anderen
… jij je ‘naar binnen keert’ waardoor overgevoeligheid ontstaat, of een verslaving aan nodig zijn, of persoonlijke behoeftigheid en je aan anderen vastklampen als in ‘Geeft niemand om mij? Wanneer wordt aan mijn behoeften voldaan?’
… je voor isolement kiest, waarbij je elke aandacht weigert en je luidkeels verkondigt dat je niemand nodig hebt
… jij in plaats van onafhankelijk (wat betekent dat je alleen op jezelf vertrouwt) co-afhankelijk bent, wat betekent dat je vertrouwt op instanties van buitenaf.

Een uitgebreidere beschrijving zul je aantreffen in Jouw Blauwdruk.

Onderdeel van de tribe tegen wil en dank

Twee dingen maken het deze keer voor mij lastig mijn persoonlijke ervaringen te beschrijven: a) noch ik noch manlief heeft deze kwaliteit geactiveerd en b) het gaat hier om groepsenergie, en daar hebben we beiden het minste van, en mee. We slaan de groep als het ware over. Wij richten ons meer op onszelf als individu en vervolgens op de hele wereld als geheel.
We zijn een beetje onderdeel van de tribe tegen wil en dank; zo voelt het vaak 😉 ‘Verbeter de wereld, begin bij jezelf’, is een concept wat ik snap en ook probeer uit te dragen en in praktijk te brengen, maar voor iedereen – en dus ook voor mij – zit daar natuurlijk ook de groep nog tussen in. Het gezin waar je uit komt, het gezin dat je eventueel zelf gesticht hebt, je collega’s, je vriendengroep of het plattelandsgehucht waar je neergestreken bent.
En ja, als ik deze kwaliteit aan dat laatste relateer, geldt voor mij zeker dat ik (een grote!) behoefte heb aan aansluiting vinden. Bij de mensen in mijn directe omgeving, hier, waar we elkaar heel direct en praktisch kunnen helpen. Zoals bij alles met groepsenergie zoek je met deze Behoefte steun: ‘Waar is de steun? Krijg ik steun?’ Het is een altijd aanwezige druk vanuit het wortelcentrum. Een druk om – figuurlijk, maar zeker ook letterlijk – naar buiten te gaan, om je te verbinden met ‘de andere kant’.
Maar ik herken hier zeker ook een stemmetje van mijn niet-zelf. Alle ‘open’ plekken in ons ontwerp (centra, poorten, kanalen) zijn de plekken waar we gevoelig zijn voor input van buitenaf. Conditionering. En daarmee denken we dus vaak dat een bepaalde kwaliteit bij ons hoort, terwijl het iets is dat ons ‘aangepraat’ is en daarmee wordt het dus onderdeel van ons niet-zelf. Het stemmetje wat ik hier hoor is het hierboven aangehaalde naar binnen keren en voor isolement kiezen. Luidkeels verkondigen ‘dat ik niemand nodig heb’. Maar is dat wel zo?
Toen onze hoogbejaarde buurman nog woonde aan het eind van het doodlopende pad dat langs ons huis loopt, ondersteunden wij hem. Letterlijk en figuurlijk. Wekelijks namen we hem in de auto mee om boodschappen te doen in het dichtstbijzijnde winkeldorp. Onze unieke bijdrage aan zijn welzijn was TIJD. Zijn unieke bijdrage aan ons welzijn was het delen van zijn kennis van de omgeving, zijn algemene wijsheid als bereisde 90-plusser en in een later stadium ook: de valappels uit zijn bomen. Zo gedijden wij allemaal. Tor het voor hem tijd werd te verhuizen naar een verzorgingshuis.
Het bracht en brengt ons er vaak toe na te denken over onze toekomst hier. Onze behoeften over pakweg 15 à 20 jaar. Krijgen wij dan steun? Wie is er dan om ons te steunen?
Om niet voor 100% afhankelijk van anderen te zijn, hebben we inmiddels onze blik mede gericht op een meer figuurlijk ‘aansluiting’ vinden bij Moeder Aarde. Voorlopig kan zij ons nog op veel gebieden ondersteunen in de vorm van voedsel. Wij blijven ons dus verdiepen in ‘natuurlijk eten’ en ‘natuurlijk leven’, om die verbinding zo krachtig mogelijk te maken. We halen strandkool op het fjordstrand. We maken thee van brandnetels, tinctuur van smalle weegbree. Vlierbessensap is onze dagelijkse vitaminen- en mineralenshot.
Daarnaast hebben manlief en ik onlangs de intentie naar elkaar toe uitgesproken dat we hier in onzer kleine gemeenschap letterlijk meer ‘naar buiten’ willen treden. Meer dan we tot nu toe gedaan hebben onze wederzijdse behoeften te verkennen. Waar kunnen we samen aan werken? Wat hebben we gemeenschappelijk? Wie zit er op dezelfde golflengte? Wat kunnen we met elkaar delen? Hoe kunnen we het beter hebben met elkaar hier, met respect voor elkaar, én voor Moeder Aarde. Onafhankelijk van elkaar, maar wel allemaal in verbinding met elkaar.